Siedmioletnią Beth wychowywał samotnie jej ojciec Derek. Matka odeszła, gdy dziewczynka miała dwa lata. Beth była dzieckiem miłym i na pozór otoczonym dobrą opieką. Cathy Glass szybko zaczęła mieć obawy, że jej relacja z ojcem nie jest taka, jak być powinna. Oboje bardzo się kochali, a Derek rozpieszczał córkę i traktował ją jak księżniczkę. Jednak coś, czego Cathy nie potrafiła określić, budziło w niej niepokój. Jej mąż pracował wówczas w innym mieście i do domu przyjeżdżał tylko na weekendy. Wkrótce doszło do dramatycznych wydarzeń, które zniszczyły spokój dzieci Cathy i Beth, ich życie na zawsze się zmieniło.
Pisząc tę książkę - historię o Beth - cofnęłam się do okresu, gdy Adrian miał sześć lat, a Paula dwa. Gdy teraz o tym myślę, ciarki mnie przechodzą na wspomnienie różnych niebezpiecznych sytuacji, na które ja i moja rodzina byliśmy narażeni. Jestem jednak pewna, że dziś postąpiłabym tak samo, gdyż pewne zachowania są niedopuszczalne i ze względu na dobro dziecka trzeba położyć im kres. [Cathy Glass]
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Dzisiaj, po latach sądzę, że miałam dziwne dzieciństwo. Nie miałam żadnego pojęcia o tych wszystkich sprawach. O wielu z nich dowiedziałam się później. Czasami dużo później. Ojciec bardzo chciał wrócić do Polski i na pewno wierzył, że to się stanie. I byłam tak wychowywana. Jestem tutaj w Anglii, stoję obok ojca lub reprezentuję rodzinę, ale jutro może zdarzyć się tak, że z powrotem znajdziemy się w Polsce i że ja będę tak samo przy nim, ale w kraju. Tata zawsze wierzył, że sytuacja zmieni się. Kiedy odszedł, mama oczywiście nie mogła przyjeżdżać do kraju, jednak swoimi występami starała się pokazać, że cały czas idzie w tym kierunku. Że kiedyś się uda. Że dojdziemy. I w końcu my obie tego doczekałyśmy. Zawsze jedną z najważniejszych dla ojca spraw było wykształcenie młodych ludzi. Przecież we wszystkich jego działaniach - i to nie tylko tych realizowanych po wojnie, ale jeszcze w jej trakcie: w Rosji, potem w Iraku, Iranie, na Bliskim Wschodzie, we Włoszech - przewija się kwestia edukacji. Jednocześnie dostrzegam, że ciągle wiedza o tamtych czasach jest niepełna. To nadal jest efekt wieloletniej kłamliwej propagandy, ale przede wszystkim - rezultat przemilczania zasług ojca i historii 2 Korpusu. Chcę, aby młodzież o tym wiedziała. [Anna Maria Anders]
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępne są 2 egzemplarze. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wstrząsająca autobiografia Juliany Buhring, autorki Drogi, którą jadę, i jej sióstr opisujących koszmar życia w sekcie. Bite, gwałcone, głodzone, indoktrynowane, zmuszane do niewolniczej pracy, żebrania, prostytucji. Tak wyglądało ich dzieciństwo i młodość w okrutnej sekcie Dzieci Boga.Trzy siostry przeszły przez piekło. Udało im się uciec i zbudować życie. A Juliana jest pierwszą i jedyną kobietą, która samotnie objechała świat na rowerze - autorką Drogi, którą jadę. Dziewczyny znikąd i niczyje. Bez dzieciństwa, domu, rodziny. Przenoszone z kraju do kraju, z kontynentu na kontynent. Celeste, Juliana i Kristina urodziły się i wychowały w nieludzkiej religijnej sekcie Dzieci Boga. Całe ich życie było podporządkowane bezwzględnym prawom przywódcy - proroka. On decydował o ich losach,chcąc doprowadzić do całkowitej destrukcji osobowości. Okrutnie karał każdy przejaw buntu. Ich codzienność to niewolnicza praca, żebranie na ulicach. Miały zaledwie po kilka lat, gdy były zmuszane doprostytucji, udziału w orgiach i molestowane przez mężczyzn, którzy mogliby być ich dziadkami.Wszystko w imię miłości do Chrystusa. Jak zdołały wyrwać się z tego piekła? I zachować własne ja, godność,wiarę i nadzieję.Opisały to wszystko w szokującej autobiografii, jak przeżyły i jak uciekły. I tragiczne konsekwencje zniewolenia: od anoreksji, przez depresję, narkomanię, po samobójstwa. I jak uczyły się żyć na nowo - dziękiwspólnej sile i odwadze.W 2007 roku CELESTE JONES, KRISTINA JONES i JULIANA BUHRING napisały szokującą autobiografię Córki Dzieci Boga. Książka stała się międzynarodowym bestsellerem przetłumaczonym na 11 języków. W samej Anglii sprzedano 400 000 egzemplarzy. Przez 5 tygodni była na 1. miejscu "Sunday Timesa". Każda z sióstr wyzwoliła się z koszmaru przeszłości. Celeste skończyła psychologię. Kristina wyszła za mąż, ma dzieci. Juliana jest słynną kolarką długodystansową. W 2012 samotnie objechała świat na rowerze jako najszybsza kobieta. Swój wyczyn - rekord Guinnessa - opisała w inspirującym dzienniku podróży Droga, którą jadę. Celeste, Juliana i Kristina założyły fundację, która pomaga byłym Dzieciom Boga na całym świecie. Aktywnie walczą, by winni krzywdy tysięcy dzieci stanęli przed sądem.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
